Fred heeft het tunnelleven achter zich gelaten
6 februari 2024Ze kwamen met elkaar in contact via het project beweegmaatjes van Sport Utrecht. Daar liep Yara stage tijdens haar opleiding Sport- en bewegingscoördinator. “Fred zocht een wandel- en praatmaatje en bij onze kennismaking was er meteen een klik,” zegt Yara lachend. “Misschien wel omdat Fred vroeger meedeed aan motorwedstrijden en mijn ouders ook van motorrijden houden.” Serieus: “Fred is supersociaal en heerlijk eigenwijs, dat vind ik leuk. Hij weet ontzettend veel over de geschiedenis van Utrecht en ik luister graag naar zijn verhalen.”
Klessebessen
Ze wandelen onder meer naar de kringloopwinkel bij Fred in de buurt om te kijken naar mooie spulletjes, doen soms een rondje winkelcentrum Overvecht of tippelen op het gemak naar Fort De Gagel. “Ik moest meer bewegen vanwege mijn slechte gezondheid. Wat ik heb? Ik ben afgekeurd vanwege mijn slechte lever, volgens mij is alleen mijn bloeddruk nog in orde. Maar ik vind geen bal aan alleen maar lopen, klessebessen is veel leuker. We lullen meer dan we lopen.”
Leven in een tunnel
De drank gaf hem het gevoel in een tunnel te leven. Eenzaam. Futloos. Uitzichtloos. En dat leven viel bijna letterlijk stil toen hij een hartstilstand kreeg. “Ja, ik ben door een rottige periode gegaan. Gelukkig lukte het om met professionele ondersteuning een nieuwe start te maken. Ik ben medewerkers van het Buurtteam, zorgorganisatie Careyn en afkickkliniek Jellinek nog steeds dankbaar. Zonder hun hulp was ik er niet meer geweest.”
Fred en Yaya. Foto: Eddy Steenvoorden
Fred kroop geleidelijk uit zijn schulp. Kreeg weer zin in contacten. In vooruitkijken, voorzichtig. Hij heeft gouden handjes en ging knutselen. Tegenwoordig gaat hij bijna iedere dag naar de timmerwerkplaats in Maarschalkerweerd van Stichting Nieuwland. Die organisatie heeft meerdere activeringsplekken voor Utrechters met een WMO-toewijzing. “Ik werk graag met mijn handen, maar alleen als ik er zin in heb. Mijn vrijheid is me inmiddels alles waard.”
Bijzondere band
Het tunnelleven heeft hij achter zich gelaten. De behoefte aan aanspraak niet. Tot afgelopen zomer kwam Yara iedere week bij Fred. Daar had ze na haar opleiding mee op kunnen houden, maar zo zit ze niet in elkaar. “Ik nam afscheid van al mijn maatjes, behalve van Fred. We hebben een bijzondere band gekregen. Hij is 68, maar het leeftijdsverschil speelt geen enkele rol. Het is gezellig en ik vind het fijn om iets voor iemand te kunnen betekenen.”
Fred is op zijn beurt blij met Yara. En eigenlijk vindt hij het helemaal niet erg dat het pijpenstelen regent zodat er van wandelen vandaag niks komt. “Ik had graag een vrouw als maatje, dan krijg je toch andere gesprekken dan met mannen. Volgens mij hebben vrouwen meer diepgang en een ruimere geest, echt waar.”
Sinds kort heeft Yara een baan en daarmee is ze nog drukker dan ze al was. “Iedere week langskomen lukt misschien niet meer. Dat geeft ook niet. Een vaste dag of een vast tijdstip vinden we allebei niet het belangrijkste. We kijken gewoon wat er mogelijk is.”
